احترام نگذاشتن به عقیده ی دیگران روشن فکری نیست

وبلاگ نویس محترم دانشجویی در کشور مالزی خاطره اش از تنها ماندن در یک آسانسور با دو زن عرب را تعریف می کند. ابتدا به خاطر نوع پوشش آن ها را به صندوق پست تشبیه می کند که در حد طنز پذیرفتنی است. اما وقتی می بیند که آن دو خانم به خاطر تنها ماندن با ایشان آسانسور را پنج طبقه زودتر ترک می کند نتیجه می گیرد که: "سرم را پایین انداختم و گفتم خریت هم انگار حد ومرز ندارد!!! "

حتی بدون به یاد آوردن اینکه یک هم وطن دیگر در آن سوی کره خاکی به خاطر تنها بودن با یک خانم در آسانسور دست در سینه ی خانم کانادایی کرده بود و داستانش هیاهوی فراوانی ایجاد کرد و در دادگاه هم محکوم شد (لینک های مربوط یک ، دو )  و اینکه با چنین سابقه ای شاید  این خانم ها حق داشته اند آن گونه عمل کنند! (که این البته نکته ی من نیست و به این گونه تعمیم ها را روا و کارا نمی دانم) باید توجه کرد که آن دو خانم چه ما بپسندیم و چه نپسندیم بر مبنای آن چه خود به آن اعتقاد دارند عمل کرده اند و بی احترامی به عقیده دیگران به هر نامی و با هر ژستی ناپسند است. این گونه مسخره کردن ها باعث خشونت اجتماعی می شود و درجه ی تحمل جوامع را پایین می آورد. اگر نیاموزیم به آزادی عقیده احترام بگذاریم چه سکولار باشیم و چه معتقد دینی به یک اندازه کوتاه اندیش و مستبد هستیم.