خاتمی در قامت رهبری اصلاحات و کاندیدایی ریاست جمهوری

بارها گفته شده بود که یکی از اشتباهات راهبردی خاتمی این بود که رسما مسئولیت رهبری اصلاحات را به عهده نگرفت و بدین ترتیب باعث هرز رفتن سرمایه ی عظیم مردمی و از هم پاشیدگی جمعیت نخبگان سیاسی و غیر سیاسی شد.

 اگر خبر اصلاحات از گزارش دیدار خاتمی و میرحسین موسوی درست باشد (اخیرا اصلاحات خبرهای عجولانه ی چندی روی صفحه ی اولش گذاشت) آن وقت باید گفت که این برای اولین بار است که خاتمی می کوشد سکان اصلاحات را خود به دست بگیرد و سرعت آن را خود تعیین کند.

 این شاید بزرگترین تغییر در خاتمی و مهمترین تغییر هم باشد. باید منتظر ماند و دید آیا خاتمی زمینه های اجرایی و حرکتی این تغییر (پذیرفتن رهبری اصلاحات) را فراهم خواهد کرد و نیروی تازه ای به گروه های اصلاح طلب می بخشد یا خیر.

اگر خاتمی چنین کند آن گاه می شود توقع داشت که جامعه ی رخوت زده و فعالان سرخورده از یک سو و تحول خواهان نا امید و تحریمیان حرفه ا ی هم از سوی دیگر با چشمانی تازه به خاتمی سال 88 نگاه کنند.

مقایسه ی دو عکس و ادعاهای دروغ

وقتی احمدی نژاد به کاخ ریاست جمهوری رفت همه جا در بوق و کرنا کردند که برای فاصله نگرفتن از مردم و جلوگیری از اسراف ایشان از هواپیمای عمومی برای سفر استفاده می کند، که بدون سر و صدا حرف و کارشان را پس گرفتند و کسی هم نگفت پس چه شد. اعلام کردند که در سفرهای استانی نباید با خریدن پوستر اسراف صورت بگیرد و حتی گفتند که خود احمدی نژاد دستور داده از پخش پوستر های او خودداری شود و مردم نیز گاهی همان پوسترهای دوران انتخابات را می آوردند و گاهی هم اصلا پوستری نمی آوردند مثل عکس اول که مربوط است به دیدار سه سال پیش احمدی نژاد از گناوه (اینجا ببینید).

اما بعد از گذشت سه سال چون نفت از سفره ی همه سرریز کرده و خوشی از در و دیوار می بارد دستگاه های دولتی احساس آزادی کرده اند که از بودجه ی بیت المال پوستر انتخاباتی احمدی نژاد چاپ کنند  و بر سر روی مردم بریزند. عکس دوم مربوط است به سفر اخیر احمدی نژاد به کرمانشاه. (اینجا ببینید)  

محسن قرائتی، دهه ی فجر! و آمار های شرم آور بی سوادی

محسن قرائتی همیشه لطیفه گو که سال ها رییس نهضت! سواد آموزی است اغلب با لحنی حق به جانب شخصیت  اصلی اش را در محاق نگه می دارد و با افاضه در باره ی قران و حدیث و گسترش فرهنگ نماز به این مسئول و آن مسئول کنایه دین می زند و توصیه ی تقوا می کند و یا با این مسئول و آن مسئول پالوده می خورد .

طبق این آمار ریشه کنی بی سوادی 75 سال طول می کشد! گمانم منظور این مثلا مسئول مرگ تمام بی سوادان کنونی بوده است. در آستانه ی 30 سالگی انقلاب هستیم و بیست سال هم از پایان جنگ گذشته است. همه می دانند که سال ها سازمان تحت نظر قرائتی به مردم آمار های دروغ داد و سه دهه است چنان عمل کرده که تازه 70 سال دیگر لازم است تا بی سوادی محو شود! کاش یک نفر حوصله می کرد آمارهای اعلام شده نهضت سواد آموزی را جمع می کرد تا ثابت شود کسی که ادعای قران و حدیث و نماز او دکان نان خوری و فریب مردم شده تنها با ارائه ی آمارهای دروغ و فریب دهنده بر سر کار است و دغل و دکان این مدعیان دین آشکارتر شود.

 (ایشان تازه در سال 85 متوجه شده است که باید نیروها را بسیج کرد و به بی سوادان اصرار کرد که با سواد بشوند! جدید ترین اظهارات ایشان در باره ی خوبی های سواد آموزی (حتی به سگ) را هم در اینجا بخوانید. )

نکته ی مهم دیگر در این مصاحبه این است که این جناب مسئول مدعی شده که نام "آموزش و پرورش" وارداتی است! و باید آن را به "وزارت تربیت" تغییر داد. لطفا حرف های این طالبان در قدرت را جدی بگیرییم. 

آفرین به شهامت کروبی

کروبی با نوشتن نامه ای خیلی صریح و هشدار دهنده به قائم مقام نظامی رهبر ثابت کرد که نامه ای که در انتخابات نهم به رهبری نوشت و از دخالت های پسرش مجتبی در سازمان دادن به حزب پادگانی گله کرده بود تنها یک اتفاق نبود. انصافا تا بحال هیچ شخصیتی جرات نکرده است نزدیکان رهبری را چنین آشکارا و بدون پرده پوشی و در برابر چشم مردم بازخواست کند. گمانم انصاف حکم می کند آنانی که از نقش مثبت کروبی در گذشته خبر دارند و صرفا به خاطر دعواهای شخصی و یا رقابت حزبی از گفتن آن ها پرهیز می کنند حداقل از تخریب و یا نخودی حساب کردن او دست بردارند.

علاوه بر اینکه خود نامه صرفا به این دلیل که مستقیما رهبر را هم در بر می گیرد مهم است محتوای نامه نیز انجا که او را "رياست ستاد نظاميان دخالت کننده در انتخابات" می نامد و یا آن جا که می گوید « شما به گونه‌‏اي سخن گفته‌‏ايد که قرار است انتصابي صورت گيرد» برملا کننده ی نقشه های پشت پرده ی بسیاری است و کروبی شهامت می کند این ها را آشکار می گوید تا اگر بتواند جلوی تقلب های گسترده ی انتخاباتی را بگیرد. آیا می تواند؟


حاشیه: کنایه ی شیرینی هم که به جثه ی بسیار نامتوازن او به عنوان یک شخصیت نظامی می زند بسیار دلچسب از کار در آمده ا ست.

صفحه آرایی مرده و رنگ های سرد خبرگزاری ایسنا

ایسنا همچنان یکی از خبرگزاری های مرجع کشور است گرچه بعد از روی کار آمدن دولت نهم سعی کردند یال و دم و اشکمش را بزنند و آن را از کارآمدی بیاندازند (که تا حد زیادی موفق هم شده اند). با تمام این ها چون به هر حال همچنان تحریریه ی ایسنا را نیروهای مثبت و حرفه ای تشکیل می دهند گفتم بپرسم چرا چینش صفحه ی اصلی ایسنا بر خلاف طبیعت خبرگزاری این قدر پر زاویه و خشک و خالی  از انعطاف است؟ چرا حتی یک رنگ گرم در رنگ آرایی صفحه به کار گرفته نشده  است و آن چه دیده می شود تماما رنگ های سرد و خاکستری است؟ کاش کسانی که مسئول طراحی صفحه ی ایسنا هستند یک خانه تکانی اصلی بکنند و کمی گرما و طراوات به این صفحه ی مرده و سرد تزریق کنند.

طنز ایرنا شاقول اخلاق اسلامی و کارنامه ی اصول گرایی است

ایرنا که مثلا باید نماینده و نشان دهنده ی رسمی شخصیت دولت باشد اتفاقا همین گونه است! وقتی احمدی نژاد مخالفانش را به چاقوی زنجان حواله می دهد و روشن فکران را بزغاله می نامد چه توقعی از منصوبانش در ایرنا باید داشت؟

این بیچاره ها که شنیده اند بُرد و بُرندگی زبان طنز بسیار است با توسل به شوخی های اغلب کم مایه و عامیانه و بعضی اوقات سخیف کیهان در غالب «گفتم ... گفت ..» سعی کرده از خودش مثلا طنز در کند و مسئله نامزدی انتخابات را بهانه کرده و با زبانی سخیف و رویکردی پست مثلا در باره ی مناقشات داخلی اصلاح طلبان نوشته است. ابطحی با تسامح از کنار آن رد شده است. ولی تنها چیزی که می شود گفت این است که با توجه به محتوای این طنز که دو رییس دولت (خاتمی و میرحسین موسوی) و رییس دو دوره ی مجلس (کروبی) را در بر می گیرد می شود بیش از هر چیزی به درجه ی مشروعیت این نظام به اصطلاح اسلامی از دریچه ی همین مثلا طنز نگاه کرد. واقعا که این طنز شاید بهترین شاقول برای اخلاق اسلامی دولت نهم و میزان اصول گرایی و نوع اصول آن ها باشد.

ما خیلی ملت جالبی نیستیم ولی انصافا امثال احمدی نژاد و این خبرگزاری هم حقمان نیست. 

پی نوشت: در باره ی گاف ایرنا هم آینده و هم اصلاحات هم مطلب نوشته اند.

خاطره گویی انقلابی

دوست عزیز غرش نویس خواسته که دوستان خاطرات ملی و یا شخصی اشان را که در دوران سی ساله ی انقلاب اتفاق افتاده بنویسند.  گرچه خودش مشخص نکرده ولی فکر کنم بهتر باشد که این خاطرات ربطی به انقلاب اسلامی هم داشته باشد وگرنه می تواند هر خاطره ای و مربوط به هر دورانی باشد.

خاطره ی ملی: صبح روز اعلام نتایج انتخابات دوم خرداد بود. در اتوبوسی نشسته بودم و از شهری به شهر دیگری می رفتم. اخبار از رادیو پخش می شد. خبرها همه را از خود بیخود کرده بود و شور و هیجان عجیبی در اتوبوس بود. البته من باید کمی موقرتر عکس العمل نشان می دادم ولی سرمستی جانانه ای بود (حیف که تبدیل به زهرمار شد). برای انتخابات دوم خرداد خیلی تلاش کرده بودم.

شخصی:  روزی با حاتمی کیا در باره ی فیلم مهاجر صحبت می کردم و نظرم را در باره ی تلفیق زیبای رئال و سوررئال در این فیلم می گفتم. برق لذتی که در چشمانش نشسته بود را فراموش نمی کنم. او همچنان نسبت به نظر دیگران در باره ی فیلم هایش حساسیت زیادی دارد.

دوستان کریمسون، رهرو زندگی، انسان عزیز، ملا حسنی، سیروس، اولاد، خانم صبوری، یکی یک دونه، سارا رها، بائوبا، تینا، شاه ولی، فروغ، یونس، انارخانم، فرنگی، سهیل، نظر بازی،  بیداد، نیما هراتی، راتزل، رویای آبی، تارا، جمهوری دمکراتبک آریو، غوغای ستارگان،  مونا، هیچ، دختر ترشیده، کیا، آرمان، یکی از پشت کوه، پسر آریایی و ... هم در صورت تمایل خاطره ای بگویند. 

مهرورزی دولت نهم به مجاهدین خلق

 خبر بی بی سی و رادیو فردا می گوید که اتحادیه اروپا در صدد است سازمان مجاهدین خلق را از لیست سازمان های تروریستی خارج کند. بدون شک دشمن سازی های دولت نهم انگیزه ی اصلی چنین چرخشی است و لاجرم باید این را هم به موفقیت های بی شمار دولت مهرورز (به مجاهدین البته) احمدی نژاد اضافه کرد!

بر کسی پوشیده نیست که برگرداندن این گونه مصوبه ها و یا قطعنامه های سازمان ملل و یا تحریم های مختلف مالی و علمی و تکنولوژیک چقدر مشکل است و چه سرمایه های عظیم ملی و چه زمان های طاقت فرسا باید صرف شود و چه امتیازهای بزرگی باید داده شود تا بشود شرایط را به حالت اول برگرداند (پیشرفت پیشکش!). و فراموش نمی کنیم که بارها احمدی نژاد اعلام کرد که جلوی صدور قطعنامه بعدی را خواهد گرفت ولی قطعنامه ها یکی بعد از دیگری صادر شدند و آن وقت ایشان آن ها را کاغذ پاره نامید گرچه البته وزیران ایشان از تاثیر بسیار زیاد این تحریم ها بر اقتصاد سخن گفتند. این تغییر اخیر (غیر تروریست دانستن سازمان مجاهدین) هم زمانی پیش می آید که اکثر قدرت های غالب دنیا موفق شده اند ایران را به عنوان یک دولت حامی تروریست معرفی کنند. این یعنی: ایران تروریست است و مجاهدین تروریست نیستند! آفرین به خدمات دولت اصولگرا به بسیجیان وانقلاب!

آپارتاید، جاسوس سازی و مزدور پروی در دانشگاه

اینان بی شرمی را هم شرمنده کرده اند: انحصار طلبان قدرت پرست با نهایت فرصت طلبی وقیحانه می خواهند چهل درصد سهمیه ی علمی دانشگاه ها را به بسیجیان بدهند. مدت هاست می خواسته ام بنویسم که بسیجیان هم ایرانی اند و آن ها را جذب کنیم ولی آنچه که این دروغگرایان دین باخته می خواهند دشمن کردن بخشی از ملت با بخشی دیگر است. این ها عملا دارند مزدور پروری و باند سازی و جاسوس گزاری را رواج می دهند و همه ی این ها را با نهایت دروغ گویی به اسم دین و امام زمان پیش می برند.

من بارها دیده ام چگونه یک دانشجوی ناآرام مثلا بسیجی نظم یک کلاس و حتی یک دانشگاه را به هم می زند. من بارها دیده ام چگونه اساتید را تحت فشارها قرار داده اند تا به یک نورچشمی حراست و بسیج بزور نمره بدهند و او را از مشروط شدن چندین و چند باره نجات دهند. من خود دیده ام که قبولی سهمیه ای رشته فیزیک نمره ی فیزیکش در کنکور منفی بوده است! من خود دیده ام که قبولی سهمیه ای رشته زبان انگلیسی نمره ی زبانش در کنکور منفی بوده است! و من دیده ام که همین ها اساتید را تهدید می کنند و دانشجویان را آزار می دهند. بس است دیگر. بی شرمی را تمام کنید.

خودشان  اعتراف کرده اند که در این اواخر درصد کمی از 40 درصد سهمیه ی ایثارگران و رزمندگان پر می شده است ولی اگر بخواهند آن را به بسیج بدهند یعنی سرازیر کردن پایگاه های بسیج به دانشگاه! یعنی نظامی کردن دانشگاه. یعنی گماردن یک جاسوس و مامور برای یک دانشجوی دیگر. یعنی تشکیل دادن حزب پادگانی در داخل هر کلاس. از کنار این خبر نباید به راحتی گذشت و اگر کمپینی باید راه انداخته شود باید علیه این آپارتاید مزدور پرور صورت بگیرد. 

خاتمی یا میر حسین؟

آرمان امیری عزیز از برخی دوستان خواسته نظرشان را در باره ی تبعات آمدن خاتمی و یا میرحسین با توجه به مصاحبه ی اخیر میرحسین بگویند.

من روش خاتمی را عامل عمده ای برای بدبختی های امروز می دانم.  آمدن او گرچه احساسات بیشتری را بر می انگیزد ولی گمان نمی کنم نتایج بسیار قابل توجهی بر آن مترتب باشد. چه اطمینانی هست که بعد از یک دوره ی دیگر جامعه و مردم و اعتماد و سرمایه آن ها تحویل بدتر از اینان ندهد؟


خوبی حضور موسوی برهم زدن آرایش های کنونی است. هم چرخه اصلاح طلبی از دوگانه ی مشارکت و مجاهدین انقلاب اسلامی خارج می شود و هم  اصولگرایی از انحصار موتلفه و کوتوله های رایحه دار خارج می شود. در آن صورت کسانی که گرایش واقعی دینی دارند بدون ترس از بازیچه ی بازی سیاسی شدن می توانند راحت تر تصمیم بگیرند. از سوی دیگر به نظرم پایداری موسوی بر عقایدش و سابقه ی مثبتش او را از دشمنی ها و کارشکنی های راستی ها دور نگه می دارد و ضمنا در سایه ی آرامش بودن او در دولت نیروهای جامعه مدنی نیز می توانند با آسودگی بیشتری به گسترش زیرساخت های دمکراتیک اقدام کنند. در آن صورت نقش مشورتی و پشتیبانی خاتمی و بنیاد باران نیز ارزش فراوانی خواهد داشت. 

نظام از شنیدن صدای مردم وحشت دارد

داستان درگیری های برنامه ی نود عادل فردوسی پور و منصوبان دولت آزادی ستیز احمدی نژاد نکات آموختنی بسیاری دارد.

الف. اعتراض اجتماعی و نافرمانی مدنی اهرمی بسیار موثر و ممکن در تحمیل درخواست های مردمی به استبداد گران است. ترس دولت نهم و حامیانش از حمایت مردمی از عادل فردوسی پور و ایجاد اختلال در سیستم پیامک مخابرات بیشتر از تعداد احتمالی پیامک ها مایه ی رسوایی دولت نهم و حامیان آن شده است و ا تفاقا باعث انباشته تر شدن احساسات جوانان و تنفر بیشتر آنان از صحنه گردانان این شعبده ی سخیف و احمقانه شده  است.

ب. باز هم ثابت شد که حکومت یکدست کنونی تنها یک حکومت اقلیتی بر اکثریت منتقد و مخالف ایران است و نظام از شنیدن صدای مردم وحشت دارد. حکومت از رای اکثریت، از صدای اکثریت، از انتخاب اکثریت و از حضور اکثریت در صحنه وحشت دارد. آیا همین کافی نیست برای اینکه سعی کرد همیشه اکثریت را در صحنه نگه داشت و نه آن که آن ها را دعوت به قهر و تحریم کرد؟

پ. اگر نهادی اجتماعی شکل بگیرد (ورزشی، هنری، ...) حذف آن و مبارزه با آن اصلا آسان نیست. قدرت اجتماع از هر قدرتی بیشتر است و نیرویی که در طی سال ها بوجود آمده را نمی توان با تشر و دستور خفه کرد و رسوا نشد.

ت. سیاسی کاران خبره می توانند هوشیارانه از این جریان درس ها بگیرند و از سرمایه ی اجتماعی یی که شخصیت های شناخته شده ای همچون عادل انباشته کرده اند در جهت پیشبرد اهداف آزادی خواهانه استفاده کنند.

ج. آقایان صدا و سیمایی بهوش باشند  که تلویزیون بی بی سی به راحتی می تواند خانه ی بعدی عادل فردوسی پور باشد اگر هوشیار نباشند. 

همجنس بازی، خود ارضایی و فیلم سکسی در خانواده های مذهبی

  روی دیگر انکار نیازهای طبیعی جوانان و بالارفتن سن ازدواج  به تازگی از طرف سلامت نیوز در خبری کوتاه ولی بسیار پرمعنا اعلام شد. خبر سلامت نیوز نتایج یک تحقیق در کرمانشاه است که عملا نشان می دهد چشم بستن بر نیاز های جنسی و جوانی و یا سرکوب آن ها چگونه ممکن است سرباز کند و اینکه پوشاندن انحراف جنسی و فساد همه گیر در جامعه به معنی نبود آن نیست. بر اساس این خبر:

الف: 55 درصد کسانی که فیلم سکسی می بینند خانواده های مذهبی با اعتقادات دینی بالا دارند.

ب. 8%  استمنا کنندگان، 16% همجنس بازان، و 18% کسانی که ارتباط جنسی نامشروع با دیگران برقرار می کنند نیز از خانواده های مذهبی اند.

به نظرم این آمار احتیاجی به هیچ تحلیل و بررسی خاصی ندارند. اما آن چه به نظرم احتیاج به یاد آوری دارد این است که این نتایج آن گونه که خبر سلامت نیوز می گوید حیرت انگیز نیست بلکه نتیجه ی طبیعی غایب بودن نقش مردم در اداره ی جامعه و انکار حکومتی و دستوری نیازهای طبیعی جوانان است. این آمارها تنها صدمی از واقعیات پنهان و تلخ جامعه ی ماست.

پی نوشت: خوب است در آستانه سفر احمدی نژاد به کرمانشاه این آمار به ایشان ارائه شود همراه با یک نسخه از سخنرانی هایی که می گفت همجنس بازی در ایران نداریم.

یک روزنامه نگار اسراییلی: اول نه حماسی بود و نه موشکی

تردید دات نت زحمت کشیده و مقاله ی سه روز پیش هاآرتص را به فارسی ترجمه کرده (اینجا ). نویسنده به محدودیت خبررسانی اسراییلی ها و بستن چشم ها به جنایات انسانی اشاره می کند و این که چطور این بی توجهی ها و دوری کردن از میانه روی و واقع بینی و توجه حقیقی به نیاز تاریخی آوارگان فلسطینی آن ها را تند رو کرد و سنگ های انتفاضه را به موشک های گراد تبدیل کرد. 

 وقتی که آنها سلاح خود را از سنگ به تفنگ، از کوکتل مولوتف به عملیات انتحاری، از بمبهای جاده ای به موشکهای قسام، از موشکهای قسام به موشکهای گرادز، و یا از سازمان آزادیبخش فلسطین به حماس، ارتقا دادند ما با چهره ای حق به جانب فریاد زدیم: دیدی گفتم! اونها ضد یهود هستند!

اشتباهی به طول هشت سال جنگ طلبی و گسترش افراطی گری!

 آقای میلبند وزیر امور خارجه ی انگلیس در روزهای پایانی کاخ نشینی بوش اعتراف کرد که اعلام موضع "جنگ علیه تروریسم" اشتباه بوده است. این اعتراف را کسی می کند که کشورش تقریبا در تمام مراحل برون مرزی جنگ با تروریسم همراه همیشگی جورج بوش بوده است تا حدی که رسانه های آمریکایی و انگلیسی تونی بلر را سگ بازیچه ی بوش می نامیدند (مثلا اینجا ) البته ایشان یاد آوری نمی کند که حتی بوش نام این جنگ را جنگ صلیبی جدید نامید.

شب گذشته جان اسنو (ارشدترین عضو گروه خبر شبکه ی چهار انگلیس که بسیار منصف تر از بی بی سی است) در مصاحبه ای با میلبند به او یاد آور شد که اگر چنین موضعی اشتباه بوده پس باید اعتراف کنید که جنگ با عراق و حتی جنگ در افغانستان هم ا شتباه بوده است. در اینجا البته وزیر امور خارجه از پذیرش این اشتباه ها که اسلافش مسئول آن بوده اند طفره رفت ولی جان  اسنو حرفش را زده بود.

حال مسئله این است که چه کسی باید پاسخگوی این باشد که به سبب اشتباه یک رییس جمهور جنگ طلب جهان هشت سال در آتش و مرگ و بمباران و کشتار و زندان و شکنجه به سر برده است و همچنان به سر می برد؟

علیه خودم: خاتمی، زهری ناچار؟

با توجه به سرشکستگی ها و شکست های فراوان داخلی و خارجی و قدرت گرفتن هرچه بیشتر کوتوله های کوته فکر قدرت پرست گاهی مجبور می شوم به اوج عملگرایی پناه ببرم و با خود فکر کنم با وجودیکه که روش خاتمی باعث امروز سیاهمان است ولی آیا باید  سراب وار در انتظار بهتر از خاتمی چهار سال دیگر با ریاست جمهوری احمدی نژاد تحقیر و ویران بشویم؟ باور کنید انتخاب احمدی نژاد همان قدر ممکن و مخرب و مایه ی سرافکندگی و ویرانی است که انتخاب مجدد بوش در آمریکا.

برای همین با توجه به وضعیت و روحیات رای دهندگان ایرانی ( و نه آن چیزی که من و یا دیگران دوست داریم باشد) اگر خاتمی تنها کسی است که می تواند در انتخابات مهندسی شده ی بیت رهبری به پیروزی برسد آیا نباید به این حداقل قانع بود؟ آیا تضمینی هست که اگر روزگار مردم سیاه تر بشود اتفاق خوبی بیافتد؟

   اعتراف می کنم که برای این سئوال ها جوابی ندارم که هم قانعم کند و هم خوشنود. با اوضاع بی ثبات و آشفته ی ایران سخت است به راه حلی رسید و آن گاه  حتی به طور نسبی از درستی آن خوشنود بود. بماند که قانع کردن دیگران از این هم سخت تر است.

تبعات راه اندازی تلویزیون بی بی سی

تلویزیون بی بی سی امروز راه اندازی شد . مسلما آن چیزی که این تلویزیون را از هر شبکه ی دیگری متمایز می کند آرشیو گسترده ی چندین دهه ای رادیویی و تلویزیونی آن است. آرشیو خبری و غیر خبری بی بی سی چنان بزرگ است که هیچ شبکه ی فارسی دیگر جز صدا و سیمای ایران (از لحاظ محتوای فارسی-ایرانی) یارای رقابت با آن را ندارد. در قسمت رویدادهای سیاسی غنای شبکه بی بی سی به آن امکان هر نوع مانوری را می دهد. در قسمت های غیر خبری شاید حتی بشود سرمایه ی بی بی سی را بزرگ تر دانست چرا که در تمام بخش های کودکان، علمی، مستند، فیلم، سریال، ورزشی، سرگرمی و تفنن و ... انبان بی بی سی چنان پر است که شاید تا سال های مدید بتواند مخاطبان فارسی زبان را راضی نگاه دارد.

البته آن چیزی که از نگاه هیچ کسی پوشیده نیست این است که بی بی سی این شبکه را با هدف سیاسی راه اندازی کرده است و  اتفاقا چون اهمیت و سرمایه های رسانه ای و تصویری  بی بی سی از دولتیان ایران نیز پنهان نیست تندترین عکس العمل ها را به آن نشان دادند و امروز وزیر اطلاعات در اظهار نظری تند اعلام کرد که فعالیت بی بی سی را خلاف امنیت کشور می داند .  این خود البته نشان می دهد که بی بی سی جای درستی انگشت گذاشته است. بدون شک تمام کسانی که از اختناق و سانسور خبری شکایت دارند از گشودن هر پنجره ی تازه ای استقبال می کنند بخصوص که تمام تلاش های اصلاح طلبان (راستی تلاشی هم کردند؟!) در به راه انداختن رسانه ی تصویری بی نتیجه ماند.

 با وجود این، با شناختی که از بی بی سی دارم من گرچه حرفه ای بودنشان را می پسندم ولی غلبه ی سنگین سیاست دولتی انگلستان بر خبررسانی و خبرسازی و گزارش گری اشان را نمی پسندم. دنباله روی بی بی سی از سیاست رسمی دولت انگلستان باعث خواهد شد که مثلا اگر روابط دولتین ایران و انگلیس در زمانی خوب و یا بد باشد نوع متفاوتی از خبررسانی را شاهد باشیم. برای همین هم من گمان می کنم ورود بی بی سی به معادلات رسانه های تصویری ایران الزاما شاید به حرکت تحول خواهی ایران کمک نکند و بر پیچیدگی اوضاع داخلی ایران بیافزاید. البته نمی توان انکار کرد که به هر حال وجود غولی چون بی بی سی باعث خواهد شد تا صدا و سیمای میلی ایران که فقط به میل شمار اندکی از خودیان اداره می شود کمی به خود بیاید و دست از دروغ بافی و تحمیق بردارد و به بازبینی و اصلاح رفتارش بپردازد. 

سناریوی عجولانه، حرف های ناگفته و سوتی سایت آینده

سایت آینده در حرکتی عجیب و عجولانه و در عکس  العمل به مطرح شدن جدی میرحسین موسوی با عنوان دو سناریوی اصلی: خاتمی-احمدی نژاد یا میرحسین-قالیباف  مثلا خواسته است با یک تیر چند نشان بزند که از قضا آن قدر آبکی است که هیچ کدام به نشان نخورده است ولی نکات ناگفته و مکنونات فراوانی را برملا کرده است. اول: خواسته است القا کند که احتمال رد صلاحیت خاتمی  کاملا ممکن است! دوم: خواسته است به تیم اصول گرایان پیام بدهد که حالا که خاتمی نمی آید بهتر است احمدی نژاد هم نیاید. چون اصولگرایان تنها در صورتی که خاتمی بیاید حاضرند احمدی نژاد را  تحمل کنند و پشت سر او قرار بگیرند. سوم: لو داده است که رای احمدی نژاد در آرمانی ترین موقعیت ها 12 میلیون بیبشتر نیست. چهارم: اعتراف کرده که  برای در قدرت ماندن که با شکست احمدی نژاد ممکن نیست بهتر است که در برابر چهره ی ارزشی یی مثل میرحسین موسوی چهره مدرن تری همچون قالیباف را به میان آورد که حرف های متفاوت و اتو کشیده تری بزند.

و اما سوتی سایت آینده کجاست؟ نویسنده مطلب که دوست داشته حتما القا کند که رد صلاحیت خاتمی مسئله ای جدی و ممکن است و نتوانسته در متن مقاله به نوشته ی حسین شریعتمداری که اولین بار خاتمی را به رد صلاحیت تهدید کرده بود استناد کند این کار را در قسمت نظرات می کند و به یک کامنت نامرئی در باره ی رد صلاحیت خاتمی پاسخ می دهد و می گوید «در پاسخ به اون دوستی که گفته...» در صورتی که هیچ کامنتی با این محتوا اصلا وجود ندارد! . روی عکس کلیک کنید تا عکس مطلب را ببینید ولی من عین کامنت های این لینک را تا لحظه ی نوشتن این پست در پایین می آورم.

نظرات بینندگان:

شرمنده ها. ولی به این تحلیل میگن فرار به جلو.

از همین جمله که اصولگرایان با خاتمی توافق کنند که خاتمی و احمدی نژاد هر دو کنار بروند، معلومه که چه تحلیل مزخرفی نوشتید. احمدی نژاد در دور قبل که پیش از انتخابات هیچ شانسی نداشت و اصولگراها شورای حکمیت داشتن حاضر نشد کنار بره حالا الان که در راس کاره و وزارت کشور رو هم داره که خواب خوش ببینید که قبول کنه تو انتخابات شرکت نکنه.

در پاسخ به اون دوستی که گفته امکان رد صلاحیت خاتمی وجود ندارد باید بگویم که

اولا اینجا ایران است وامکان همه چیز وجود دارد .

ثانیا اگر به سرمقاله های آقای شریعتمداری در 6ماه قبل درکیهان مراجعه کنید می بینید که ایشان رسما خاتمی را تهدید به رد صلاحیت بخاطر دست دادن و...کرد وسخنگوی شورای نگهبان هم آنرا رد نکرد بلکه گفت در زمان خودش به آن رسیدگی می کنیم.

آقای خاتمی هم امروز گفته اگر مخالفت شود نمی آیم پس تحلیل بالا خیلی هم بی ربط نیست.

اسلام و دانش: امپراتوری خرد

شبکه ی چهار بی بی سی از شب گذشته هر دو شنبه شب مجموعه ای به نام "اسلام و دانش: امپراتوری خرد" پخش می کند. گوینده و مجری برنامه یک استاد فیزیک عراقی ساکن انگلستان است که مدت ها شمار زیادی از اقوامش در تهران زندگی می کنند. برنامه ی خوبی است ولی مثل همیشه به سبب بی لیاقتی حکومتگران ایرانی در 30 سال اخیر هر کسی از هر فرصت استفاده می کند تا می تواند از بردن نام ایران جلوگیری کند. مثلا روایتی داشت از اینکه چگونه ابوریحان بیرونی توانست با استفاده از جبر خوارزمی  و وسایل خود ساخته  اولین اندازه گیری محیط زمین را انجام دهد ولی نه استاد سوریه ای که این معادلات را از کتاب بیرونی (قانون مسعودی) توضیح می داد ونه گزارشگر نگفتند که ابوریحان بیرونی و خوارزمی ایرانی بودند.  (حدودا دقایق 19 تا 23)

علاوه بر او نام زکریای رازی نیز که عملا به عنوان پدر شیمی معرفی شد به میان آمد و به آن به خوبی پرداخته شد. همچنین به نقش جابرابن حیان اشاره شد. جالب است که مجموعه عملا از تهران و ری و اصفهان شروع می شود. دنبال کردن این مجموعه را توصیه می کنم. قسمت اول آن را اینجا می توانید ببینید .

ضمنا اگر کسی می داند  چگونه می شود آی پلیر بی بی سی را ذخیره کرد بگوید. 

آش نخورده ی فمنیسم و دهن سوخته ی دختران دم بخت

چندی قبل معاون فرهنگی سازمان ملی جوانان اعلام کرد که سن  ازدواج دختران به 35 و پسران به 40 نزدیک شده است. بدون شک عوامل اقتصادی و روان نژندی های جنسی که حاصل سرکوب و نادیده گرفتن نیازهای جنسی دختران و پسران است از عوامل اصلی این تاخیر در ازدواج است. دلیلی دیگر البته این است که در شهرهای بزرگ رابطه بین دختر و پسر آزادی پنهان بیشتری را تجربه می کند و عملا آزادی و نامتعهدی رابطه داشتن جایش را به تعهد ازدواج داده است. با وجود این به گمان من رواج و رشد غیر اورگانیک آن چه من آن را فمنیسم غیر درونزا و وارداتی ( و بعضا خشن) می نامم نیز شاید باعث شده باشد تا از یک سو پسران از ازدواجی پر جنگ و جدل با دخترانی که اولین عشقشان جنگیدن برای حقوق فمنیستی است سرباز بزنند و از سوی دیگر دختران در دو راهی حقوق خواهی آرمان گرایانه و یا واقع گرایی ازدواج در برزخی از "چه کنم چه کنم" قربانی  جنگ بی رحمانه ی ساعت بیولوژیک و شعارهای فمنیستی شده اند.

مهیا نبودن ساختارهای اجتماعی و قانونی در کنار درونزا و بومی نبودن برخی شعارهای فمنیستی به نظر من بیش از آن که باعث باز شدن راهی برای پیشرفت اجتماعی شده باشد باعث منازعات بی سرانجام  و سرخوردگی های فراوان شده است. به عبارتی شاید بشود گفت که از زاویه ی ازدواج تاکنون از آش نخورده ی فمنیسم چیزی جز دهن سوخته برای کل جامعه و بخصوص دختران حاصل نشده است. 

عصیان فروغ و سئوال های بی جوابش

سال ها پیش «عصیان» فروغ را خواندم. هوایی تازه بود. لذت بی حسابی بردم از زاویه ی نگاه و ژرفای دید اما دوباره خوانی آن ژرفای فلسفی شعر را بیشتر آشکار کرد. مروری کوتاه می کنم بر شعر. در "به جای مقدمه" رباعی یی از خیام می آورد که به نظرم خلاصه کننده عصیان مدرن فروغ است.

آورد به اضطرارم اول به وجـــود

جز حیرتم از حیات چیزی نفرود 

رفتیم به اکراه و ندانیم چـه بـود

زین آمدن و بودن و رفتن مقصود

شعر با این تامل آغاز می شود که لطف ایزد یکتا را در درد های دنیا نمی بیند و ا ز او می خواهد از عرش به فرش بیاید و از لب شعر او درد هستی را بنوشد. بعد به ناخواستگی تولد اشاره می کند: «من به دنیا آمدم بی آنکه خود خواهم.» سپس با نگاهی فلسفی تر معترض می شود که «من به دنیا آمدم بی آن که "من" باشم.» آن گاه کودکی و رشد آغاز می شود تا این که به آگاهی می رسد و همان سئوالی را می پرسد که مولانا سده ها پیش پرسیده بود: از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟ فروغ می پرسد: «چیستم من؟ از کجا آغاز می یابم؟»  آنگاه در جستجوی منبع و منشا اندیشیدن در می یابد که: «پای تا سر هیچ هستم، هیچ هستم، هیچ».

اندیشیدن در انسان و زندگی او به آنجا می رساند که خدا را به استثمار "زندگی" و بازیچه کردن انسان محکوم می کند: «می کشیدی خلق را در راه و می خوانی/ آتش دوزخ نصیب کفر گویان باد ». و وقتی که می بیند او در هر کاری حتی خلقت شیطان دست دارد شعله های عصیان  بیشتر زبانه می کشند: «آفرید خود تو این شیطان ملعون را» و اینکه او را ملازم تمام لذت ها از جمله عشق و جوانی، پای کوبی و رقص، می نوشی و خوش باشی کرده و بعد همه ی آن ها را حرام کرده است! سئوال بی پاسخ این است که «از چه ما را اینچنین بازیچه می سازی؟ » و اینکه چرا خدا فقط می خواهد پتک سرد آهنین باشد.

تلخی بعدی این است که شیطان نیز همانند انسان از این جبر سرنوشت نفرت انگیزی که خدا برایش تعریف کرده گریزان است و می گوید: «تف بر این هستی که اینسان نفرت انگیز است.» خلاصه آن که شیطان با استیصال و شرمندگی به مریدانش می گوید که چون خدا قصد پر کردن دوزخ را دارد و بر آن قسم خورده گناهی بر آن ها نیست چون «ما نه "ما" هستیم تا بر ما گنه باشد.»  بعد شاعر باز می پرسد اکنون که ما "عروسک" هایی بیش در دستان بازی خدا نیستیم جهنم سوزانش برای چیست؟  و آن قدر پیش می رود که در ترازوی داوری خدا "ریا" می بیند چونکه:

سال ها، ما آدمـــک ها، بنــدگــان تـو

با هزاران نغمه ی ساز تو رقـصیـدیـم

عاقبت هم زآتش خشم تو می سوزیم

معنی عدل! تو را هم خوب فهمیدیــم

داستان بهشت خدا نیز بهترنیست. بهشتش نسیه ای است تا نقد را از دست بندگانش برباید.

از چه می گویی حرامست این می گلگون

 در بهشتـت جـوی ها از مـی روان بـاشـد

هــدیــه ی پرهیـــزکاران! عاقبــت آن جــا

حــــوری یی، از حــوریان آسمان باشـــد

و سئوال می کند که چرا رنگ فریب و افسانه به نسیه زده ای و انسان ها را از لذت نقد محروم کرده ای و آن چه را که اینجا گناه می نامی آن جا نام دیگری بر آن گذاشته ای؟ و شعر را پایان می دهد با محکوم کردن خدا به خودپرستی و گرم بازی خویش  بودن. شعر را بخوانید حتی شده برای یک بار.

مدارا کنیم: مشت های دشمنی و دست های دوستی

گاهی یک عکس از هزاران واژه گویا تر است.

در حاشیه: مطمئنا کارتونیست های بسیاری آرزو می کنند کاش این ایده به ذهن آن ها رسیده بود.

دعوت سایت خرداد از طرفداران تغییر ساختاری

سایت خرداد که از نامزدی عبدالله نوری طرفداری می کند و تغییر ساختاری را راه برون رفت از مشکلات اخیر می داند با ثبت ایمیل معنا داری از همه خواسته است که در جهت تشکلیل جمعیتی بزرگ تر و موثرتر به آن ها ایمیل بزنند تا "سامانی" به فعالیت این گروه  از تحول خواهان داده شود. (اینجا ) ایمیل اعلام شده هم به اندازه ی کافی در جذب حس اشتراک درد کمک می کند: 

Tragedy_In_Iran@Yahoo.Com

لینک مربوط: عبدالله نوری و گفتمان تغییر ساختار جمهوری اسلامی 

جبرهای بودن و پرهیز از مطلق گرایی

(روی عکس کلیک کنید تا به اندازه ی بزرگ تر ببینید)

هیچ کدام از این چند میلیارد آدم زنده و آن هایی که مرده اند به خواست خود مسیحی، مسلمان، کنفسیوسی، دختر، پسر، ایرانی، برزیلی، همجنس گرا، زال، سیاه، سفید، قهوه ای و ... به دنیا نیامده اند. بعد از تولد نیز ابتدا در زندان ژن های پدر و مادر اسیریم و بعد ناچار در معرض تربیت، عقاید، آداب و رسوم و شیوه های مرسوم زندگی آن ها و محیطی که در آن زندگی می کنند و آموزش و پرورش و رسانه های غالب آن قرار می گیریم. نتیجه آن که در ابتدای سن شناخت محدوده های عقیدتی و ارزشی  امان مشخص و شیوه های رفتاری امان تا حدودی شکل گرفته است و بر همین اساس شروع به انتخاب می کنیم و زندگی امان را شکل می دهیم و در باره ی زندگی دیگران نیز قضاوت می کنیم. این رسم ناچار زندگی است ولی اگر به یاد بیاوریم که چه مقدار همه چیز می توانست متفاوت باشد و مثلا من نوعی شاید یک فنلاندی و یا یک مسیحی و یا یک سیاه پوست بودم آن گاه شاید کمی از مطلق گرایی و تقدیس چیزهایی که ما در تعلق به آن ها نقشی نداشته ایم دست بر می داشتیم. به سخن دیگر اگر از این چهار زندان (مفهومی که ابتدا دکتر علی شریعتی در فرهنگ معاصر فارسی باب کرد) آگاهی داشته باشیم شاید از زندان تعصبات و مطلق گرایی آزاد شویم.

جانبی: مهاجرت و نشست و برخاست با افرادی که با ما تفاوت دارند نیز در تعدیل این مطلق گرایی می تواند موثر باشد. 

بدون سکس هرگز!

    به گزارش  خبرگزاری های غربی امروز دو نفر از شناخته شده ترین مدیران صنعت پورنوگرافی آمریکا در نامه ای به کنگره ی آمریکا خواستار 5 بیلیون دلار کمک برای بهبود وضع این صنعت شده اند (اینجا ).  جالب تر از این تقاضا دلایلی است که این دو ذکر کرده اند. اولین دلیل این است که وقتی دولت به همه ی صنایع کمک می کند چرا به ما کمک نکند؟ و دلیل دوم: 

مردم آن قدر افسرده اند که تمایلی به فعالیت جنسی ندارند. که این اصلا برای مردم ما خوب نیست. آمریکایی ها می توانند بدون ماشین زندگی کنند ولی بدون سکس هرگز.

البته حدودی ساعتی قبل یکی از مدیران صنعت پورنورگرافی انگلیس هم چنین درخواستی را از گوردن براون مطرح کرد.

احترام نگذاشتن به عقیده ی دیگران روشن فکری نیست

وبلاگ نویس محترم دانشجویی در کشور مالزی خاطره اش از تنها ماندن در یک آسانسور با دو زن عرب را تعریف می کند. ابتدا به خاطر نوع پوشش آن ها را به صندوق پست تشبیه می کند که در حد طنز پذیرفتنی است. اما وقتی می بیند که آن دو خانم به خاطر تنها ماندن با ایشان آسانسور را پنج طبقه زودتر ترک می کند نتیجه می گیرد که: "سرم را پایین انداختم و گفتم خریت هم انگار حد ومرز ندارد!!! "

حتی بدون به یاد آوردن اینکه یک هم وطن دیگر در آن سوی کره خاکی به خاطر تنها بودن با یک خانم در آسانسور دست در سینه ی خانم کانادایی کرده بود و داستانش هیاهوی فراوانی ایجاد کرد و در دادگاه هم محکوم شد (لینک های مربوط یک ، دو )  و اینکه با چنین سابقه ای شاید  این خانم ها حق داشته اند آن گونه عمل کنند! (که این البته نکته ی من نیست و به این گونه تعمیم ها را روا و کارا نمی دانم) باید توجه کرد که آن دو خانم چه ما بپسندیم و چه نپسندیم بر مبنای آن چه خود به آن اعتقاد دارند عمل کرده اند و بی احترامی به عقیده دیگران به هر نامی و با هر ژستی ناپسند است. این گونه مسخره کردن ها باعث خشونت اجتماعی می شود و درجه ی تحمل جوامع را پایین می آورد. اگر نیاموزیم به آزادی عقیده احترام بگذاریم چه سکولار باشیم و چه معتقد دینی به یک اندازه کوتاه اندیش و مستبد هستیم.

هشدار در باره ی تب کنگو

متن زیر را از طریق ایمیل دوستان دریافت کردم. درستی و یا نادرستی اش را نمی دانم ولی نوشته را عینا می گذارم به همراه سه لینک مربوط که پیدا کردم.  

مساله بسيار مهمي در چند روز اخير رخ داده است كه لازم ديده شد كه به اطلاع همه رسانيده شود. البته شايد برخي از شما عزيزان از آن مطلع باشيد

در چند روز گذشته بيماري بسيار خطرناك و كشنده اي به نام تب كريمه كنگو(تب كنگو) وارد كشور شده است كه تا به حال باعث مرگ 16 نفر از هموطنان عزيزمان شده است

متاسفانه وزارت بهداشت نيز به دلايل سياسي(مثل غزه و مساله استيضاح وزير بهداشت) سعي در پنهان كردن اين قضيه دارد در چند روز گذشته 5 نفر در استان فارس بر اثر اين بيماري فوت كرده اند اين بيماري از طريق گوشت دام به ويژه گوسفند به انسان منتقل مي شود

علائم اين بيماري تب-سردرد و درد بدن و در مراحل بعد با خونريزي لثه و دهان و بيني ادامه پيدا مي كند و باعث كاهش پلاكت خون مي شود البته ويروس اين بيماري با پختن كامل گوشت از بين مي رود

لینک های مربوط: یک ، دو ، سه

بی بی سی و پرهیز از بازتاب وحشی گری های اسراییل

از لحاظ اسمی تنها الجزیزه و بی بی سی دو شبکه ی بین المللی هستند که در غزه حضور دارند. در این میان با وجودی که شبکه ی الجزیزه به ارسال فیلم های مختلفی از کشتار مردم بیگناه غزه می پردازد بی بی سی اغلب شب هنگام با خبرنگارش مصاحبه می کرد و هیچ تصویری نشان نمی داد. تا اینکه اخیرا بالاخره  فهمید که می تواند خبرنگارش را به داخل شهر هم بفرستند و فیلم هم بگیرد و بفرستد! اما به جای رفتن به ویرانی ها و صحنه های کشتار مثلا به یک کلاس کوچک در یک مدرسه کوچک رفته و با یک نفر از هفت نفر یک خانواده مصاحبه کرد که بگویند چه زندگی سختی دارند در این مدرسه! رفتار بی بی سی از انزجار گذشته است.

نمونه ی دیگر تحریف واقعیاتی که چند روز گذشته انجام داده این بوده که حدود 80% صحنه هایی که از غزه نشان می دهد را به صورت لانگ شات (نمای دور) نشان می دهد و صحنه های داخل اسراییل (مثلا سوراخ شدن سقف یک خانه که کسی هم در آن حادثه حتی مجروح نشده) را به صورت کلوز آپ (نمای نزدیک) نشان می دهد و ثانیه های طولانی مثلا روی شیشه های شکسته و اثاثیه ی خاک گرفته مکث می کند.

از سوی دیگر با وجودی که مراسم خاکسپاری یک اسراییلی را با جزییات کامل نشان می دهد از نشان دادن صحنه های کشتار در غزه به بهانه ی بسیار تاثیر گذار بودن (هر ترجمه ای که می خواهید برای «گرافیک» بگذارید) از نمایش آن ها خود داری می کند. کلا تا بحال بی بی سی نه صحنه های کشتار را نشان داده و نه ناله و فغان کردن باقی ماندگان کشتگان را. مثلا سه فیلم زیر را با گزارش الجزیره مقایسه کنید. اولی از بی بی سی (ضمنا این گزارش نهایت تلاش بی بی سی در گزارش کشتار غزه در این چند روز بوده  است) دومی از سایت فارسی بی بی سی  و سومی رابط تلویزیون فرانسه (که البته فرانسوی ها هم این را پخش نکرده اند ولی چون من اطلاعات از نحوه ی پوشش خبر شبکه های فرانسوی ندارم قضاوتی نمی توانم بکنم). 

گزارش بی بی سی
 لینک سایت فارسی بی بی سی 

فیلم منتشر نشده ای از غزه توسط رابط شبکه ی یک فرانسه

دروغ بافی و عمق دوستی

روزی یک نادوست اهل دروغ و دغل پیش یکی از دوستان بسیار صمیمی ام کلی نادرست و زشت را به من نسبت داده بود تا .... نگران پیش دوستم رفتم تا ببینم چه رفته و چه باید کرد. تا وارد شدم و نگرانی ام را دید گفت: چرا با این آدم های دروغ باف نشست و برخاست می کنی؟ هر دو لبخند زدیم. تجریه ی دلنشینی بود وهر دو از درجه شناخت و عمق دوستی امان لذت بردیم و می بریم.  (دیروز روز تولدش بود)

ما هم کشتار مردم غزه را خرج عصبانیت از جمهوری اسلامی نکنیم

گروه زیادی انتقاد می کنند که جمهوری اسلامی مردم غزه را وجه المصالحه ی اهداف سیاسی خود کرده است و برای همین نباید احساساتی شد. و کم کم این نگاه دارد ژست روشنفکرانه هم پیدا می کند که هر کس بتواند کمتر احساساتی باشد و در برابر کشتار وحشیانه ی کودکان و زنان از خود احساس نشان ندهد عقل مدارتر است غافل از این که این نگاه هم همانقدر دارد مردم غزه را وجه المصالحه ی احساس روشن فکری و عقلانیت خود قرار می دهد و آن ها را خرج مخالفت خود با روش های ناپسند جمهوری اسلامی می کند. من در معرض صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیستم که احساساتی بشوم ولی نمی توانم چشمم را به روی خونریزی دیوانه وار اسراییلی ها و سکوت رضایتمندانه و گزارش های طرفدارانه ی بعضی رسانه های غربی همچون بی بی سی ببندم. همان طور که گروه های خیر و کمک کننده ی هم اکنون در زیمبابوه به بیچارگان استبداد زده و در خفقان گیر کرده کمک می کنند این عین  انسانیت است که برای بی گناهان غزه و برای سکوت 18 ماهه ی غرب در برابر اقدامات اسراییل برای به زانو در آوردن مردم غزه و پشیمان کردن آن ها از رایشان لااقل آن ها را خرج عصبانیتمان از جمهوری اسلامی نکنیم.

ماکیاولیسم اصولگرایانٍ بی اصول

امروز علی لاریجانی رییس مجلس استیضاح وزیر کشاورزی را از دستور خارج کرد و در خانه ی قانون بی قانونی و هرج و مرج و تبانی های پشت پرده را مبنای عمل قرار داد. واقعیت این است که تا وقتی که اقتدارطلبان به قدرت اجرایی نرسیده بودند ولی فریادهای دین خواهی و عدالت طلبی اشان گوش فلک را کر کرده بود نمی شد صداقتشان را آزمود ولی از زمانی که به قدرت اجرایی رسیده اند هر روز بیشتر از روز قبل عمل گرایی غیر ایدئولوژیک و غیر اخلاقی اشان آشکارتر می شود تا جایی که می توان به راحتی غلبه ی ماکیاولیسم را در رفتارشان رصد کرد. کاری که امروز لاریجانی کرد و داد نمایندگان اصولگرا را هم در آورد تنها نمونه ای از ده ها مورد بی اصولی کسانی است که به دروغ خود را اصولگرا می نامند و کسی مانند افروغ را هم از این نام و این ادعا و مجلسیانش گریزان کرد. هیچ کس اندازه ی خود این مدعیان نمی توانند بسیجیان بازیچه شده را سر عقل بیاورد که تنها ابزار بازی سیاسی و قدرت طلبی عده ای شده اند. باید منتظر ماند و دید همان طور که مردم امیدوار اصلاح طلب دوم خرداد از فرصت سوزی های خاتمی و دولتش سرخورده شدند چه زمانی اصول گرایان واقعی نیز از ماکیاولیسم احمدی نژادی و دار و دسته  اش سرخورده شده و راه جدیدی را جستجو کنند. 

یک نرم افزار ضد ویروس موثر و رایگان

امروز در یک مجله ی کامپیوتر آزمایش های مختلف و درجه بندی امنیتی حدود 9 نرم افزار ضد ویروس را دیدم که در مجموع نرم افزار درایوسنتری را به عنوان نرم افزار برگزیده معرفی کرده بود.  بر اساس آنچه که در این بررسی آمده بود و آنچه که از صفحه ی اصلی سایت بر می آید باید نرم افزار موثری باشد، البته رایگان هم هست. 

از اینجا دانلود کنید. 

البته من قبلا از نرم  افزار رایگان ای وی جی استفاده کرده بودم و راضی بودم. برای دانلود این نرم افزار هم به اینجا بروید.

سرافکندگی و سردرگمی اخلاقی رسانه ها و سیاستمداران غربی

فارغ از جانبداری های سیاسی  و یا مواضع جمهوری اسلامی باید اعتراف کرد که روش های اسراییل همان قدر برای مسلمانان مشکل آفرین شده است که برای غرب. کشتارهای اخیر اسراییل در غزه و همچنین بمباران وحشیانه ی جنوب لبنان در سال 2006 هیچگاه از تاریخ معاصر پاک نخواهد شد و تمام سیاستمداران و رسانه هایی که چشم بر این جنایات انسانی بستند و می بندند و یا با گزارش و یا اظهار نظرهای طرفدارانه کشتارهای اخیر را کم رنگ جلوه می دهند شدیدا اعتبار تاریخی و اخلاقی اشان را مخدوش می کنند. بخشی از این سردرگمی و سرافکندگی در اختلافی که بین مواضع وزارت امور خارجه ی آمریکا که چند روز قبل خواستار آتش بس فوری بود و مواضع کاخ سفید که بی مهابا از اسراییل حمایت می کند پیداست. از سوی دیگر فرانسه که تا قبل از این بحران در صدد هماهنگی کامل با آمریکا بود هم اکنون راه متفاوتی برگزیده است. سکوت باراک اوباما نیز در این باره که به ادعای اینکه چون هنوز رسما رییس جمهور نیست اظهار نظری نمی کند همه نشان  از سرگردانی شخصیت های حقیقی و حقوقی در چگونگی موضع گیری در برابر این   کشتارهاست. (این که عده ای حتی قلبا از این وحشیگری و گسترش خشونت رضایت دارند شکی نیست ولی منظور من این افراد نیستند).

آن چیزی که اینان توجه نمی کنند این  است که چون نظام حکومتی غرب با دمکراسی خواهی پیوند تاریخی و گفتمانی دارد این بی عدالتی و چشم پوشی بر نقض حقوق اولیه بشر که ماه ها در غزه در جریان بود و اکنون به اوج رسیده است آسیب جدی و جبران ناپذیری به ادعاهای دمکراسی خواهی و حقوق بشری وارد کرده و می کند. البته کارنامه ی آمریکا و کشورهای متحدش در عراق پیش از این زمینه ی این آسیب را به بهترین وجهی فراهم کرده بودند ولی گویی جنگ قدرت طلبان تمام دست آوردهای انسانی را هدف گرفته تا سرمایه های سده ها از دست برود و باز دشمنی و جنگ و نفرت روابط بین انسان های مثلا متمدن را تعیین کند.
لینک مربوط 

خبرگزاری های خواب ایران

باز هم تکرار ادعاهای بزرگ و دست های خالی. الان بیش از یک ساعت از حمله ی زمینی اسراییل به غزه می گذرد و بعضی از خبرگزاری های مهم ایران (ایسنا، مهر، کار) در خواب به سر می برند و حتی خبرگزاری مهر در یکی از آیتم های خبری اش گزارش از اختلاف و دودستگی بین مسئولان اسراییلی برای حمله ی زمینی می دهد! در مقابل خبرگزاری فارس که انتقادات زیادی هم بر آن وارد است در چندین ایتم متفاوت هم از حمله خبر می دهد و هم به نقل از خبرگزاری های دیگر خبرهای جانبی یی را گزارش کرده است. 

چرا آمدن خاتمی به مذاق تحول خواهان تلخ می آید؟

(کاری  از هادی حیدری)

در این چند ماهه که آمدن یا نیامدن خاتمی مطرح بوده است عده ای به دلایل مختلف با آمدن او مخالفت کرده اند و هر کدام دلیلی داشته اند ولی یک دلیل کمتر گفته شده نیز زیر پوست برخی مخالفت ها پنهان است. درست که با ویرانی هایی که دولت احمدی نژاد بوجود آمده آمدن خاتمی راه نجاتی برای مردم است ولی واقعیت انکار ناپذیر این است که خاتمی همان قدر مردم را نجات خواهد داد که حکومت جمهوری اسلامی ایران را. و این نتیجه ای نیست که تحول خواهان را راضی کند. یعنی آمدن خاتمی (با توجه به سابقه ی  او در ناوفاداری به رای مردم) بیشتر باعث تجدید قوا و آبروداری سیستمی خواهد شد که تحول خواهان در پی تغییر آن هستند. فراموش نمی شود کرد که خاتمی یک بار در آخرین سخنرانی اش در دانشگاه تهران در مقام ریاست جمهوری اعلام کرد که حفظ نظام را به وفاداری به رای مردم ترجیح داده است. برای همین برای آنانی که حقیقتا به دنبال تحول هستند آمدن خاتمی نوعی خود زنی و خدمت به سیستمی است که دشمنی اش را با آزادی و حقوق اساسی مردم را حتی کتمان هم نمی کند.

عبدالله نوری و گفتمان تغییر ساختار جمهوری اسلامی

فارغ از اینکه میزان رای آوری عبدالله نوری هم اکنون چقدر برآورد می شود و اینکه چقدر حضور او می تواند رای ندهندگان را به رای دادن تشویق کند و اصلاح طلبان سرخورده را هم جانی تازه ببخشد نوع حضور او در چند ماهی که نامش مطرح بوده است هوایی تازه به فضای سیاسی ایران دمیده است. عبدالله نوری در دیدارهایی که با او صورت گرفته آشکارا و بدون ترس از نیاز به اصلاح ساختاری که اصلی ترین درخواست تحول خواهان امروز است سخن گفته است.

من اگر تاثیرگذار باشم، {و} بشود رفت دنبال اصلاحات ساختاری و بنیادین به صحنه می‌آیم. ... .اگر حضور یا رای من منتهی به تغییر ساختاری نشود، دلیلی به شرکت نمی‌بینم. .... به اعتقاد من ايجاد تحول وچه بسا در موارد گوناگون تغيير در ساختار، نياز مبرم کشور مي ‏باشد.

 وی همچنین صریح و رُک با ولایت مطلقه ی فقیه مخالفت می کند، از تغییر قانون اساسی می گوید و جایگاه ریاست جمهوری را برای تدارکات چی بودن نمی خواهد. او قدرت رای مردم را عزیز می شمارد. مشروح سخنان او را پایگاه تازه بنیاد خرداد  منتشر کرده است (اینجا ).


واقعیت این است که تاکنون جمهوری اسلامی در نبود چالشگری جدی در کنج آسایش هر طرح و برنامه ای را برای محدود کردن حقوق مردم و دست اندازی به آزادی های اجتماعی آنان بدون درد سر به پیش برده است. اگر جنبشی اجتماعی برای تغییر ساختار به رهبری کسانی که جمهوری اسلامی انگ مستقیم لس آنجلسی بودن را نمی تواند به آن ها بزند شکل بگیرد آن گاه قدرت طلبان به این آسانی نمی توانند بگیرند و ببندند و شکنجه کنند و روز به روز مردم را از حقوق و آزادی محروم تر کنند. حتی اگر این جنبش خود کامیاب نشود، هر گاه حرکتی جدی در مخالفت با انحصارگری قدرت طلبان نباشد اینان به اصلاح طلبان نرم تنی همچون خاتمی هم اجازه ی حضور نخواهند داد. به عبارتی، اگر به دنبال تغییر و تحولی جدی هستیم باید خاتمی کف توقعات اصلاح طلبی باشد نه سقف آن.